اخیرا در برخی از سخنرانی ها و همایش ها دلیل اصلی پرداختن به بحث جنجالی فراماسونری را مطرح نموده بودم لیکن مفید می دانم به دلیل برخی مباحث پیش آمده در این پست به شرح آنچه گذشت بپردازم:
در اواسط سال 84 متوجه جریانی در غرب شدم که برخلاف دیگرانی که در اثر کوچکترین اشاره حتی دو پهلو علیه صهیونیزم به نا کجا آباد تاریخ می پیوستند ، هیچ کس با سردمدار این جریان یعنی آقای "دیوید آیک" نه تنها کاری نداشت بلکه بعضا او را رسانه ای نیز می کردند.
شاید نقطه قوت کار او را بایددر موارد زیر می دید:
1- پرده برداری از برخی پرونده های جدید (البته عمدتا بی ارزش از صهیونیزم)